Strona główna
Komunikacja niewerbalna
Bariery
|
Komunikacja werbalna to komunikacja oparta na słowie. Sprowadza się ona do
tego, iż przekazując komunikaty używamy słów. Rozmawiając z drugą osobą –
używamy słów. Czytając książkę – odbieramy komunikaty autora przekazane nam za
pomocą słów. Pisząc list lub wypracowanie przekazujemy komunikaty za pomocą
słów.
Biorąc pod uwagę kierunek przesyłanych komunikatów, rozróżniamy komunikację:
• pionowa
• poziomą
Komunikacja pionowa dotyczy najczęściej komunikatów formalnych przepływających
pomiędzy pracownikami i ich przełożonymi w celu osiągania założonych celów,
przekazania informacji i poleceń, a także zasygnalizowania spraw wymagających
szczególnej uwagi lub rozwiązania problemu.
Mówimy wówczas o komunikacji skierowanej ku dołowi.
Możemy mieć również z odwrotnym kierunkiem komunikacji pionowej
–skierowanej ku górze. Ma to miejsce gdy podwładni
informują przełożonych o swoich osiągnięciach, stopniu wykonanych
zadań,
występujących w pracy problemach itp. Przełożeni są zainteresowani tym
kierunkiem
komunikacji, ponieważ ułatwia im kierowanie i czuwanie nad rozwojem
prowadzonej
działalności. W warunkach szkolnych mamy do czynienia z tym rodzajem
komunikacji pionowej, kiedy uczeń zwraca się do nauczyciela, dyrekcji
lub
innych pracowników szkoły.
Z komunikacją poziomą mamy do czynienia wówczas, gdy przebiega ona między
członkami tej samej grupy lub pracownikami pełniącymi funkcje na tym samym
poziomie. Komunikacja ta może mieć charakter formalny jak i nieformalny.
Aby wszystkie wymienione powyżej rodzaje komunikacji werbalnej przyniosły
zamierzony skutek, osoby komunikujące się muszą się wykazać następującymi
umiejętnościami:
• mówienia
• czytania
• słuchania
• przekonywania
Arabskie przysłowie mówi:
„Człowiek ma tylko jedne usta , ale dwoje uszu”
Dopełniając to przysłowie można powiedzieć, że człowiek nie ma dwoje uszu, a
czworo i mówi czterema językami.
Wyjaśnić to można w ten sposób, że w każdym wypowiadanym komunikacie możemy
wyróżnić cztery płaszczyzny komunikacji:
• płaszczyznę rzeczową(formalną), poprzez którą przekazujemy pewne informacje w
sposób oczywisty, formalny,
• płaszczyznę autoportretu(autoprezentacji), poprzez którą informujemy, w jakim
jesteśmy nastroju, gdy wypowiadamy, nadajemy komunikat,
• płaszczyznę wzajemnych relacji, która informuje o stosunku do rozmówcy(lub
otoczenia),
• płaszczyznę apelu, w którym jest zawarte nasze życzenie do odbiorcy.
Komunikacja werbalna to przekazywanie
informacji za pomocą wyrazów. Dużą rolę
odgrywają tu takie czynniki, jak:
• akcent
• stopień płynności mowy (świadczy o kompetencji i odpowiedzialności)
• treść wypowiedzi (jest uzależniona od władzy oraz związków międzyludzkich,
uzależnionych od przyjętego systemu kulturowego).
Aby zapobiec nieporozumieniom, jakie mogą z tego tytułu wyniknąć, powinniśmy
posiąść umiejętność aktywnego słuchania. Możemy to osiągnąć stosując
następujące techniki:
• odzwierciedlenie – informujemy rozmówcę, jak zrozumieliśmy jego odczucia lub
intencje
•
parafrazowanie – ujmujemy inne słowa zasłyszany komunikat, upewniając się czy
dobrze został zrozumiany
• klaryfikacja –skłaniamy rozmówcę do skoncentrowania się na głównej idei
komunikatu lub prosimy o bardziej precyzyjne wyjaśnienie sprawy
• potwierdzenie – dopowiadamy pewne słowa, potwierdzając, że jesteśmy
zainteresowani wypowiedzią i słuchamy uważnie |